Onze tocht eindigde gisteren op de oprijlaan van Peter Moore, een hippie die ergens in de bossen van Montana woont. Peter is kunstenaar en heeft zijn buitenmuren volgehangen met zelfgemaakte maskertjes. We kregen een biertje aangeboden en hebben een avondje gezellig zitten praten. Vandaag is Aart bij Peter gebleven om hem te filmen en interviewen. Ik ben alleen doorgereden naar Whitefish.
Het regende pijpestelen vanmorgen. De eerste 18 kilomoter gingen omhoog, niet steil maar onverhard en soms lasting rijden. In dit deel van Montana leven meer Grizzly’s dan in de rest van de VS samen. Dus de kans dat ik er eentje zou tegenkomen was relatief groot. Op de toppen van de bergen zag ik dat er sneeuw bleef liggen. Alleen vast komen te zitten in de sneeuw leek me niet zo prettig, dus buffelde ik door. Toen ik het hoogste punt had bereikt was de beloning zoet. Een steile afdaling over een slechte onverharde weg. M’n handen waren nat en steenkoud, maar remmen lukte nog wel. Halverwege de afdaling klaarde het om en beneden brak de zon door. 
Na een broodje pindakaas ben ik doorgereden naar Whitefish lake. Een onverwachts rijke omgeving met villa’s en dure auto’s. Het meer was groter dan ik dacht – alles is hier groter – maar uiteindelijk kwam ik aan in het stadje Whitefish. Het motel downtown vond ik te duur en de Super8 te grauw en onvriendelijk. Uiteindelijk belande ik in Whitefish Motel in een echte shabby amerikaanse kamer.Ondanks dat de douche lonkte, eerst even de laptop aan om te zien of Jessica nog wakker was – nog net. Na een uurtje keuvelen dan toch maar m’n kleren gaan wassen en douchen. Mijn eerste douche sinds vorige week maandag ochtend; heerlijk!
Vanavond heb ik Whitefish nog eens te voet bekeken. Iets te touristisch, maar wel mooi. Morgenmiddag tref ik Aart weer in ‘t stadje en rijden we weer samen door, dus ik he been halve rustdag. De weersvoorspellingen voor komende week zijn geweldig, misschien zelfs iets te warm.
Hieronder nog wat foto’s van afgelopen weekend:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten